انسان هيچ لحظه اي از مسئله ي عبوديت و بندگى آزاد نيست.
بى ترديد انسان از خط بندگى نمى تواند گريز داشته باشد و در هيچ لحظه اى از لحظات زندگى، از مسئله ي بندگى و عبوديت آزاد نيست. چيزى كه هست اين است كه بندگى انسان ممكن است به دو صورت شكل بگيرد: يكى بندگى صحيح و ديگر بندگى و عبادت غلط.
در صورتى كه عبوديت انسان صحيح صورت بگيرد، يعنى انسان به حقيقت، تابع برنامه هاى سعادت بخش پروردگار مهربان عالم باشد، تمام استعدادها، هنرها و مايه هاى اصالت و معرفت انسان شكوفا خواهد شد و از اين موجود محدود خاكى، وجودى الهى و ملكوتى و بنده اى متصل به خداى متعال كه صفاتش نامحدود است ساخته خواهد گشت.