" شعر: توانا بود هرکه دانا بود " شاعر: فردوسي بزرگ
به نام خداوند خورشید و ماه که دل را به نامش خرد داد راه
جز او را مدان کردگار سپهر فروزنده ی ماه و ناهید و مهر
به دانش گرای و بدو شو بلند چو خواهی از بد نیابی گزند
ز دانش در بی نیازی بجوی و گر چند سختیت آید به روی
ز نادان بنالد دل سنگ و کوه ازیرا ندارد بر کس و شکوه
توانا بود هرکه دانا بود ز دانش دل پیر برنا بود.