" شعر: دانى كه را سزد صفت پاكى ...
" شاعر: پروين اعتصامى
دانى كه را سزد صفت پاكى آنكو وجود پاك نيالايد
در تنگناى پست تن مسكين جان بلند خويش نفرسايد
دزدند خودپرستى و خودكامى با اين دو فرقه راه نپيمايد
تا خلق از او رسند به آسايش هرگز به عمر خويش نياسايد
آن روز كآسمانش برافرازد از توسن غرور به زير آيد
تا ديگران گرسنه و مسكينند بر مال و جاه خويش نيفزايد
در محضرى كه مفتى و حاكم شد زر بيند و خلاف نفرمايد
تا بر برهنه جامه نپوشاند از بهر خويش بام نيفزايد
تا كودكى يتيم همى بيند اندام طفل خويش نيارايد
مردم بدين صفت اگر يابى گر نام او فرشته نهى شايد.